277DCV-163 คุณช่วยพาฉันกลับบ้านได้ไหม? - case.157 “หยุดเดทไม่ได้!” ตำนานนางไม้ที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นในวันหนึ่ง! ~ ตกหลุมรักภายในไม่กี่วินาทีหลังจากพบกัน! - ⇒ เข้าสู่สภาวะมึนงง... ทันทีที่ฉันเห็น Ji○ko ดวงตาของฉันก็พร่ามัว! ~ถ้าสอดเข้าไปในจมูก ตาจะสะดุด! - ⇒ ก้นสวยของ Momojiri! ・ผิวคุณจะสวยตั้งแต่อายุ 20! `ไมโกะ ผู้ช่วยกระรอกจอมเกเรฝึกบัลเลต์ ⇒ เสียชีวิตไปแล้ว 9 ราย... ผู้หญิงที่มีบาดแผลที่ไม่หายไป

ผู้หญิงคนหนึ่งที่มาสายสำหรับรถบัสคันสุดท้ายแสร้งทำเป็นว่าอยู่ในรายการและถามว่า “ฉันกลับบ้านได้ไหมเพราะฉันจ่ายค่าแท็กซี่แล้ว” นั่นก็คือ คนนั้น. - ■รายงาน 1 ครั้งนี้ปรากฏตัวบริเวณสถานีทาชิคาวะ! ―ในเวลานั้น ความเสียหายจากไวรัสโคโรนาไม่รุนแรงเท่าตอนนี้ และบางคนยังคงดื่มอย่างสงบ - จากนั้นพี่สาวคนหนึ่งของฉันอนุญาตให้ฉันไปเยี่ยมบ้านของเธอ - ② นั่งแท็กซี่ไปที่บ้านของคุณในเมืองคุนิซึทสึ! - เขามาจากจังหวัดโทคุชิมะ จากนั้นจึงย้ายไปโตเกียวเพื่อศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา - เธอเป็นอัจฉริยะในวิทยาลัยที่ฉลาดมาก - (3) เมื่อฉันไปบ้านคุณ ฉันพบว่าคุณกระตือรือร้นอย่างน่าประหลาดใจ - กล้ามหน้าท้องของเธอเป็นแบบโมโนคอร์ และดูเหมือนเธอจะฝึกหน้าท้องทุกวัน - ฉันรู้สึกเครียดมากเพราะไม่สามารถไปยิมได้เนื่องจากผลกระทบของไวรัสโคโรนา - เธอเคยเรียนบัลเล่ต์มาก่อนและกำลังเรียนโยคะอยู่ - เขาบอกว่าเขาเขินอาย แต่ขยับร่างกายแล้วสบายใจขึ้น - ④ หน้ากากที่เธอสวมอยู่เสมอถูกส่งมาจากครอบครัวพ่อแม่ของเธอ - มีหน้ากากที่คุณยายทำเองด้วย ・เมื่อฉันได้ยินเกี่ยวกับตอนที่เธออยู่ที่บ้านพ่อแม่ของเธอ เธอเล่าให้ฟังว่าเธอได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนที่ยังเป็นนักเรียนอยู่ - แน่นอน ถ้าคุณมองหน้าเธอ คุณก็จะเห็นอาจะบ้าง - แต่หลังจากนั้นไม่นานปู่ของเธอก็เสียชีวิต ——สิ่งนี้ทำให้ฉันคิดว่าปู่ของฉันอาจช่วยชีวิตฉันไว้ได้ และฉันก็เลิกกังวลเกี่ยวกับรอยแผลเป็นบนใบหน้าแล้ว - ⑤ บางทีอาจเป็นเพราะเขากำลังประสบกับความตายเช่นนั้น หรือเพราะบุคลิกดั้งเดิมของเขา เขาจึงค่อนข้างพึ่งพาได้ - สิ่งนี้สังเกตได้ชัดเจนเป็นพิเศษในความสัมพันธ์ของผู้ชาย โดยที่เธอดูเหมือนจะให้อภัยตัวเองเมื่อถูกถาม ――อย่างที่เธอพูดนั้น ห้องที่นักศึกษาหญิงอาศัยอยู่ตามลำพังนั้นเต็มไปด้วยบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความใคร่ - ⑥ ช่วยตัวเองขณะรอตัวละครหลักและเริ่มมีเซ็กส์ในโถงทางเดิน! ・Manko กดคุณ แต่เล่นหน้าได้อย่างถูกต้อง! ・เมื่อเธอทำงานหัตถกรรมความชื้นรั่วไหลในขณะที่เธอยืนและโถงทางเดินเปียกเธอจึงขยับ เธอไปที่เตียง! ――ฉันดีใจที่ได้แทรกโอจิที่รอคอยมานานเข้าไป ――เสียงหอบที่ดูเหมือนจะดังก้องอยู่ในห้อง...