ฤดูใบไม้ผลิที่แล้ว ฉันพบเธอนั่งอยู่คนเดียวบนม้านั่งในสวนสาธารณะเพื่อชมดอกซากุระ —— ขณะที่เธอมองขึ้นไปที่ต้นซากุระเพียงลำพังด้วยใบหน้าเศร้าโศก น้ำตาก็ไหลออกมาแม้กระทั่งตอนนี้... —— เธอโทรหาฉันด้วยใบหน้าเศร้าโดยไม่รู้ตัว ——เมื่อฉันได้ยินเรื่องนี้ในภายหลัง ฉันเพิ่งเลิกกับแฟนที่ฉันเดทด้วยในตอนนั้น แต่ฉันกลับจมอยู่ในความทรงจำที่ได้เห็นดอกซากุระด้วยกันในวันนั้น —— เธอดูเหงานิดหน่อยเสมอตั้งแต่เราพบกัน แต่บางทีเธออาจจะทำให้ตัวเองมีความสุขไม่ได้...? - เธอรู้สึกกังวลอยู่เสมอ แต่เพื่อให้เธอมีความสุข ฉันไปยังสถานที่ที่เธอไม่เคยไป ไปช้อปปิ้งตอนกลางคืน ลองของต่างๆ และหัวเราะจากก้นบึ้งของหัวใจ ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอแบบนั้นเลย ――วันหนึ่ง หลังจากที่คิดถึงเธอและไม่ได้ติดต่อเธอมาครึ่งปี เธอก็พบเธอบนถนนในชินจูกุตอนกลางคืน - เธอแต่งหน้าฉูดฉาด เสื้อผ้าแน่น และกระโปรงแตกต่างจากตอนที่เราพบเธอครั้งแรก เธอพูดด้วยรอยยิ้มกับผู้ชายหลากหลายประเภท ตั้งแต่ชายหนุ่มไปจนถึงชายสูงอายุ ――เมื่อเธอตระหนักว่าไม่ใช่เธอที่สามารถทำให้เธอยิ้มได้ แต่เป็นผู้ชายที่ไม่ใช่ตัวเธอเอง ดวงตาของเธอก็มืดลงและเธอก็เจ็บปวด เธอยอมแพ้และจำไม่ได้ว่าเธอกลับถึงบ้านอย่างไรหลังจากนั้น แปลว่าได้แสดงแล้ว. รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเธอ...